Welkom Over ons Nieuws Laatste nieuws Een avontuurlijke eerste dag: Rie Molenaar woont al 30 jaar in één van onze complexen

Een avontuurlijke eerste dag: Rie Molenaar woont al 30 jaar in één van onze complexen

Leestijd: 5 min

 

Rie Molenaar kwam in 1992 als één van de eerste bewoners in het complex aan de Grotestraat in Nijverdal wonen. Inmiddels is ze 90 en woont ze er nog steeds: “Het complex zat echt meteen vol!”.

Rie kan zich de eerste dag in haar nieuwe huis nog goed herinneren: “We gingen samen met een ander stel en de opzichter het complex door om alles nog eens te controleren voordat we het huurcontract tekenden. We stonden in de lift om weer naar beneden te gaan, en toen stopte hij ineens! Terwijl alles dus nog nieuw was, hè… Ik was echt bang dat ik niet op tijd bij het tekenen van het huurcontract zou zijn. Gelukkig had de opzichter de papieren bij zich. Hij zei: ‘er staat hier dat je het appartement wil, dus het gebeurt.’” De lift was gestopt op een halve meter van de grond. Gelukkig gingen de deuren wel open en konden de aanwezige mannen iedereen uit de lift tillen. “Daarna ging ik gauw op de fiets naar de woningcorporatie. Daar konden ze wel lachen om mijn verhaal.”

Fijne woning
Mevrouw Molenaar woont al 30 jaar met veel plezier in haar appartement. “Eerst woonde ik hier nog met mijn vriend, Gerrit. Daarvoor was ik ook al getrouwd, maar mijn man is helaas overleden. Met Gerrit heb ik in totaal bijna 30 jaar samengewoond voordat hij naar het verzorgingshuis Krönnenzommer ging, in Hellendoorn. Hij kwam helaas in een rolstoel terecht door zijn suikerziekte, waardoor zijn been geamputeerd moest worden. Ik ging elke middag bij hem op bezoek in de 2 jaar dat hij in Krönnenzomer zat, en elke woensdag en zondag kwam hij ’s middags naar huis. Ik weet nog dat ik een keer aan tafel zat en hij naar het toilet moest. Daar hielp ik hem eigenlijk altijd mee, maar hij dacht het zelf wel te kunnen. Gerrit werd helaas dement, dus het was voor hem lastig om te bepalen wat hij nog kon en wat niet. Ik hoorde ineens een kabaal… was hij uit zijn rolstoel gevallen! Ik moest de deur naar de hal opendrukken om erlangs te kunnen en hulp te halen bij de buren. Ik zei nog: ‘Blie’m ligg’n heur!’ Alsof hij wat anders kon!”

Gelukkig kon de buurman komen helpen: “Hij waarschuwde even zijn vrouw en kwam toen met me mee naar Gerrit. Hij tilde hem zo weer in zijn stoel.” Rie vindt het fijn dat ze goed contact heeft met de buren. “Mijn naaste buurman komt zo af en toe helpen met dingen in huis, en dan maken we even een praatje. Dat vind ik heel gezellig.”

Jong van geest
Wie denkt dat een vrouw van 90 de hele dag thuis zit, heeft het goed mis! Rie gaat er nog regelmatig op uit met de elektrische fiets of ze laat zich ophalen door Valys, een taxiservice. “Ken je dat niet? Dan loop je echt achter hoor!” Eerder reisde ze ook veel met de trein, maar door corona kon ze haar kaart helaas een tijd niet gebruiken: “Toen heb ik hem maar opgezegd, met de taxi kom ik ook overal. En ik vind de stations ook helemaal niet gemakkelijk meer. Ze zijn tegenwoordig zo groot en onoverzichtelijk. Vooral die in Arnhem.” Rie zwemt ook nog regelmatig: “Ik ga elke maandag en donderdag op de fiets naar de zwemclub. Behalve met slecht weer, dan word ik opgehaald door een echtpaar hier in de wijk. Eerder zwom ik altijd een uur, maar nu red ik dat niet meer. Een half uur is nu genoeg.” Op de zwemclub is mevrouw Molenaar het oudste clublid. “Ik heb er zelfs mee in de Tubantia gestaan toen de club een jubileum had. Toen kwam er iemand naar het zwembad toe voor een interview en om foto’s te maken.”

Verjaardag op een boot
Als je al 89 verjaardagen hebt gevierd, heb je alles al wel een keer gedaan. “Ik wilde graag iets bijzonders doen voor mijn 90e verjaardag. In een restaurant hoor ik niet goed wat er gezegd wordt, en dat heb ik ook al zo vaak gedaan. Toen de kleinkinderen klein waren, gingen we vaak naar het bos. Dan stond er wat lekkers op een picknicktafel daar, en de kinderen vermaakten zich ook prima. Maar goed, mijn kleinkinderen zijn nu ook allemaal al volwassen. Eén van mijn kinderen had toen het idee om de boot van haar vriend te gebruiken om mijn verjaardag op te vieren. En dat leek me zo leuk! We gingen in Amersfoort de boot op, en we hebben 2 uur lang op de Eem gevaren. Er waren ook hapjes geregeld en er was koffie met cake. Na het varen werd ik weer thuis gebracht door mijn dochter en schoonzoon. Het was echt een heerlijke dag!”

Met de tijd mee
Rie laat een foto van de boot zien op een tablet. “Ik kwam op het idee om een tablet te kopen na het overlijden van mijn man. Ik viel namelijk een beetje in een zwart gat; mijn dagprogramma was weg. Ik was zo gewend om elke dag naar het verzorgingstehuis te gaan, en dat hoefde nu niet meer. Dus ik belde De Welle met de vraag of ze iemand kenden die mij kon helpen met het kopen en installeren van een tablet. Zo kwam ik in contact met een hele aardige meneer. Hij ging mee naar de winkel en heeft de tablet voor me geïnstalleerd. En ook nu komt hij af en toe nog langs om me te helpen met klusjes.”

Mevrouw Molenaar is erg blij met haar tablet: “Ik vind het zo fijn om hem te hebben! Ik blijf ermee op de hoogte van wat mijn kinderen en kleinkinderen doen (via WhatsApp en mail), terwijl ze niet in de buurt wonen. Het is soms net alsof je er bij bent.”